Al twee jaar proberen we Kleine Chef aan de rijst te krijgen. Want rijst betekent nasi en dat wordt hier ernstig gemist. Vroeger, jaaaa vroeger, toen aten we het elke week, maar dat is lang geleden. Kleine Chef eet wel risotto, maar droge rijst vindt hij afschuwelijk. We hebben genant tamme nasi’s gemaakt, maar daar gaat het helemaal niet om, want ze eten hier vaak genoeg heet spul. Nee, het gaat om het mondgevoel van de droge korreltjes rijst. Toch probeer ik het af en toe. Zoals met deze pilav. Wij aten er halloumi bij, maar zonder gaat het ook best.
O ja, de missie is weer mislukt. Kleine Chef schreeuwde moord en brand. Wij vonden het wel lekker en het gaat toch gewoon op de lijst ‘doordeweeks en simpel’.
Pilav met gehakt en wilde spinazie
voor ons voldoende (2 personen en 3 kleine kinderen)
1 kleine ui, gesnipperd
2 tenen knoflook, gesnipperd
olijfolie
300 gr rundergehakt
1 tl oregano
50 gr rozijnen, geweld in warm water
50 gr pijnboompitten
250 gr witte rijst
400 ml groente- of runderbouillon
½ tl kaneel en 1 tl korianderpoeder
700 gr wilde spinazie, of ongeveer een pond normale spinazie
eventueel 250 gr halloumi
Fruit de ui en knoflook op laag vuur in een kleine 10 minuten zacht. Draai het vuur hoger en doe het gehakt erbij. Bak het bruin en rul. Voeg de oregano, de rijst en hete bouillon toe en laat dit afgedekt op zeer laag vuur in ongeveer 15 minuten garen. De bouillon moet dan volledig zijn opgenomen. Voeg daarna de rozijnen, pijnboompitten, kaneel en korianderpoeder toe.
Ondertussen de wilde spinazie schoonmaken (stronkjes eraf snijden). Gewone spinazie kan zo worden gebruikt. Snijd het daarna in reepjes. Laat dit in een grote pan of wok in wat olie op hoog vuur slinken.
Wilde spinazie: iets grover dan normale jonge spinazie
Wanneer de halloumi er ook bij wordt gegeten, deze in plakken snijden en ook dit in wat olie in een koekenpan in enkele minuten per kant bruin bakken.
Schep de spinazie bij de rijst en serveer met de halloumi.
Oordeel van het smaakpanel: ze waren door oma al verwend met chocolade, dus dat werd een uitdaging. Dochter Zo liet het zich smaken, maar haar zus had geen honger meer. Kleine Chef had zelden zoiets vies gegeten en liet dat ook merken.
