Wie tegenwoordig op zondag met een mesje op stap gaat om kruiden en bloemen te plukken voor het avondeten is al een tijdje geen zonderling meer, maar ronduit hip. Tegenwoordig kan je weer gewoon zonder blikken of blozen huisgestookte drankjes aanbieden en wie voor het avondeten alleen maar de tuin in hoeft te lopen om wat courgettes en rozemarijn te snijden, wordt benijdt. Een beetje vader of moeder voedt de kinderen tegenwoordig uit eigen moestuin, kookt eigen jam, weckt en vriest de oogsten en draait de hand niet om voor het plukken van een emmer hazelnoten. Terug naar de natuur willen we. Weer zelfvoorzienend zijn, zodat we niet afhankelijk zijn van dieren die worden gevoed met hun eigen uitgesmolten soortgenoten, van groente die is platgespoten of van fruit dat de wereld is overgevlogen.
Maar ontwend zijn we het wel. Hoe ziet al dat eetbare spul er eigenlijk ook al weer uit? Voor de meeste mensen die het complete groente-assortiment van de supermarkt nog niet kunnen benoemen, is het determineren van iets als ‘zuring’ vaak lastig. Laten we dus eens rustig beginnen. Het is lente, er zijn legio mooie jonge blaadjes die te eten zijn, maar we beperken ons tot de paardenbloem. Wie kent hem niet? Het groeit overal ter wereld en als je ze in je eigen grasveld hebt, zijn ze er zelfs niet weg te branden. Ze bloeien nu nog niet, maar de jonge blaadjes zijn er al wel. Ze lijken sterk op rucola en dat eten we ook allemaal, dus waarom deze blaadjes niet? Meng anders eerst eens een handje door gewone sla?
Zoek de blaadjes ergens in de natuur, op een plek waar je mag verwachten dat daar niet al teveel mensen (en honden) langskomen. En misschien staan ze wel gewoon in de eigen achtertuin? Snijd een flinke hoeveelheid af van de jonge blaadjes (het dubbele van wat je denkt op te eten, want er valt veel vanaf bij het schoonmaken) en was het thuis grondig. Snijd de dikke steeltjes eraf, zodat alleen de mooie blaadjes overblijven en leg dit 1 uur in koud water om de bittere smaak wat af te zwakken. Droog ze dan goed.
Bij de wat bittere smaak van deze sla past een zoete dressing, bijvoorbeeld deze op basis van mango:
Mangovinaigrette en walnoten voor paardenbloemblaadjes of rucola
De vinaigrette is gebaseerd op een recept uit Vegetarisch fit- das gesunde magazin- 3/2011
4 personen
1 sjalot, gesnipperd
1 sjalot, gesnipperd
1,5 rijpe mango
3 el witte balsamicoazijn
6 el olijfolie
1 tl bruine suiker
Zout, witte peper
100 gr walnoten
4 el maplesyrup, andere dunne stroop of honing
Begin met de walnoten: verhit die in een koekenpan met de stroop, totdat ze mooi bedekt zijn. Zet ze apart.
Pureer het vruchtvlees van 1 mango in een blender, samen met de azijn, olie, suiker, zout en peper. Snijd de resterende halve mango in kleine blokjes. De andere helft wordt niet gebruikt; ik vond een halve mango in blokjes wel weer voldoende voor de sla.
Verdeel de ui en vinaigrette over de sla, strooi de mangoblokjes en walnoten eroverheen.
Oordeel van de kleine chef: Sla? Ik heb het niet eens geprobeerd. Hij heeft wel helpen plukken.
